بررسی کیفی و کمی وضعیت پیشگیری و تشخیص اچ.آی.وی و میزان رضایتمندی از دریافت خدمات اچ.آی.وی در مادران باردار مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی (ره)

ویروس نقص ایمنی بدن (HIV) گونه ای از Lentivirus (زیر مجموعه ای از ویروس) است که باعث عفونت HIV می شود و با گذشت زمان سندرم نقص سیستم ایمنی (ایدز) ایجاد می گردد. ایدز شرایطی در انسان است که در آن، شکست تدریجی سیستم ایمنی بدن باعث می شود که عفونتهای فرصت طلب و سرطانها افراد را در معرض خطر قرار دهند. بدون درمان، بسته به نوع HIV، میانگین مدت بقاء پس از ابتلا به HIV ۹ تا ۱۱ سال تخمین زده می شود. در بیشتر موارد، HIV یک عفونت مقاربتی است و با تماس یا انتقال خون، پیش از انزال، مایع منی و مایعات واژن بروز می کند. تحقیقات نشان داده است (برای هر دو زوج همجنس و هم از جنس مخالف) که اگر همسری اچ.آی.وی مثبت دارای بار ویروسی غیر قابل تعیین باشد از طریق مقاربت جنسی منتقل نمی شود. انتقال غیر جنسی می تواند از مادر مبتلا به شیرخوار خود طی دوران بارداری، در هنگام زایمان در اثر قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات واژن و از طریق شیر مادر اتفاق بیفتد. در این مایعات بدن، HIV به عنوان ذرات ویروس آزاد و همچنین در داخل سلولهای ایمنی وجود دارد. انتقال مادر به کودک (MTCT) mother to child transmission اچ.آی.وی یکی از معضلات مهم بهداشت عمومی است و پیشگیری از آن در کاهش ابتلا به HIV در کودکان بسیار حیاتی است. انتقال از مادر به فرزند علت بیش از ۹۰ موارد عفونتHIV در کودکان است. خطر انتقال عفونت HIV از مادر به کودک تا ۱۴ از روش های انتقال عفونتHIV جدید به کودکان را در سطح جهان شامل می شود. خطر انتقال HIVدر صورت عدم مداخله توسط مادر مبتلا ۲۵-۱۵تخمین زده می شود که این میزان به صورت قابل توجهی به حدود ۲۰-۴۵% در کودکان شیرخواری که از شیر مادر مبتلا تغذیه میکنند، افزایش می یابد.