بررسی ارتباط میزان مصرف دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی با بروز بیماری موکورمایکوزیس در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ : یک مطالعه مقطعی چندمرکزی

کووید-۱۹ بیماری حاد تنفسی میباشد که با علائم مختلفی شامل تب، سرفه، خستگی و از دست دادن حس بویایی و چشایی در بیماران ظاهر میشود. با وجود اینکه بیشتر بیماران مبتلا کووید-۱۹ بیماری خفیفی را تجربه میکنند، ولی افراد دارای عوامل خطر مانند سن بالا و بیماری های زمینهای، مستعد بیماری های شدیدتری میباشند که نیاز به مداخلات درمانی پیشرفته تری دارد. در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ عفونت های ثانویه متعددی گزارش شده است که یکی از مهمترین آنها موکورمایکوزیس میباشد. موکورمایکوزیس یک بیماری فرصت طلب قارچی حاد ولی نادر است که عموما در افراد دارای بیماری های زمینه ای مانند دیابت کنترل نشده، نقص ایمنی و پیوند عضو مشاهده میشود. موکورمایکوزیس همراه با نکروز و انفارکتوس بافت مورد تهاجم است و بیشتر به rhino-orbito-cerebral دیده میشود. به علت سرعت بالا پیشرفت بیماری و همچنین مرگ و میر زیاد آن، توجه به عوامل موثر بر بروز موکورمایکوزیس و کنترل آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از عواملی که میتواند در بروز عفونت های ثانویه مانند موکورمایکوزیس در بیماران کووید-۱۹ نقش داشته باشد، استفاده از دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی است. بنابراین با بررسی ارتباط دارو های مختلفی که برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده میشود و ریسک ابتلا به موکورمایکوزیس، می توان بروز این بیماری را مدیریت کرد. از این رو در مطالعه برآنیم که اثر نوع و میزان دارو های سرکوبگر سیستم ایمنی مورد استفاده برای کووید-۱۹ بر بروز بیماری موکورمایکوزیس را مورد بررسی قرار دهیم.