بررسی فراوانی مرگ و میر ناشی از بیماری کووید ۱۹ متعاقب اعمال جراحی سرطان در بیماران مراجعه کننده به انستیتو کانسر مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران

بیماری کووید ۱۹ که عامل آن ویروس ( SARS-CoV-۲)می باشد در مارس ۲۰۲۰ توسط سازمان بهداشت جهانی، یک بیماری همه گیر اعلام شد[۱]. نگاهی گذرا به بررسی های صورت گرفته طی مدت حدوداً یکسالی که از شیوع کووید ۱۹ می گذرد نشان می دهد به طور کلی تعویق زمان جراحی های سرطان به خصوص در موارد تومورهای پیشرونده و مهاجم رابطه ی معناداری با افزایش میزان مرگ و میر بیماران سرطانی و کاهش میزان بقای مورد انتظار بیماران دارد[۳]. در ایران نیز یک گزارش موردی در رابطه با جراحی های اورژانسی در همه گیری کرونا ویروس، ۲۳ مورد از تجربه ی یک مرکز بررسی شد و به این نتیجه رسیدند که امکان انجام جراحی های اورژانس مربوط به بدخیمی ها با رعایت شیوه نامه های بهداشتی وجود دارد]۵[. عوامل مختلفی می توانند منجر به تاخیر در تشخیص و درمان سرطان در شرایط پاندمی کووید۱۹ شوند که می توان به موارد زیر اشاره کرد : ۱. بیم افراد از ابتلاء به کووید ۱۹ در اثر مراجعات حضوری غربالگری های سرطان ۲. تردید درمانگران سطح اول در ارجاع بیماران مشکوک به سرطان به سطوح بالاتر در شرایط پاندمیک ۳. نبود معیاری مشخص برای تخمین احتمال مرگ میر ناشی از کووید۱۹ متعاقب جراحی سرطان به تفکیک عضو درگیر سرطانی و احیاناً تکنیک جراحی صورت گرفته ۴. میزان تاثیرگذاری شرایط ریکاوری بیماران پس از اعمال جراحی سرطان در احتمال میرایی ناشی از کووید ۱۹ فلذا ارزیابی میزان خطر مرگ و میر ناشی از بیماری کووید ۱۹ پس از اعمال جراحی سرطان از طریق بررسی میزان بروز ابتلاء قطعی به بیماری کووید ۱۹ و فوت پس از اعمال جراحی سرطان در بازه ی زمانی نیمه ی دوم سال ۱۳۹۹ تا انتهای نیمه اول سال ۱۴۰۰ هجری شمسی با وجود رعایت کامل شیوه نامه های بهداشتی ابلاغی ستاد ملی مبارزه با بیماری کووید 19.