بررسی اثربخشی و ایمنی داروی امپاگلیفلوزین در درمان نارسایی قلبی افراد مبتلا به اچآی وی/ایدز: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده
در درمان نارسایی قلبی از بتابلاکرها و دیورتیک ها و آنتاگونیست های مینرالوکورتیکوئیدی و مهارکننده های آنزیم آنژیوتانسینوژن به صورت روتین استفاده میشود. اخیرا از دارویی به نام امپاگلیفلوزین که مهار کننده رسپتور سدیم -گلوکز (SGT۲I) است استفاده شده است.این دارو با کاهش التهاب و سیتوکین های التهابی و لاکتات در میوکارد منجر به بهبود عملکرد قلب میشود و دیده شده که علائم بالینی بیماران با مصرف این دارو کمتر میشود و برونده قلبی بهبود می یابد و ریسک بستری در بیماران نارسایی قلبی کم می شود.
بروز بیماریهای کاردیو واسکولار در بیماران اچآیوی مثبت دو برابر بیماران اچآیوی منفی است. که به دلیل التهاب مزمن (chronic immune activation) است که در افراد اچآیوی مثبت وجود دارد . یکی از انواع مشکلات قلبی در این افراد نارسایی قلبی است. در بررسیها ۸ تا ۱۲ درصد بیماران اچآیوی مثبت در اکوکاردیوگرافی شواهد نارسایی قلب را داشتهاند و میزان بروز نارسایی قلبی شدید در حد نارسایی کلاس ۳ یا ۴ بین ۱۵ تا ۱۸ درصد در سال در این افراد میباشد؛ که لزوم بررسی و درمان در این بیماران را نشان میدهد.در درمان نارسایی قلبی از بتابلاکرها و دیورتیک ها و آنتاگونیست های مینرالوکورتیکوئیدی و مهارکننده های آنزیم آنژیوتانسینوژن به صورت روتین استفاده میشود. اخیرا از دارویی به نام امپاگلیفلوزین که مهار کننده رسپتور سدیم -گلوکز (SGT۲I) است استفاده شده است.این دارو با کاهش التهاب و سیتوکین های التهابی و لاکتات در میوکارد منجر به بهبود عملکرد قلب میشود و دیده شده که علائم بالینی بیماران با مصرف این دارو کمتر میشود و برونده قلبی بهبود می یابد و ریسک بستری در بیماران نارسایی قلبی کم می شود.لذا بر آن شدیم تا اثرات این دارو را که تا به حال در بیماران اچآیوی مثبت با نارسایی قلبی با برون ده پایین مطالعه نشده مورد مطالعه قرار دهیم.
ارسال نظر